หน่วยแพทย์เคลื่อนที่ (ต่อ)

         งานทั้งสองลักษณะข้างต้น มีพื้นที่ครอบคลุมในภาคเหนือตอนบน ประมาณ ๑๐ จังหวัด คือ เชียงใหม่ เชียงราย แม่ฮ่องสอน พะเยา ลำพูน ลำปาง แพร่ น่าน อุตรดิตถ์ และพิษณุโลก  ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ๘ จังหวัด คือ สกลนคร นครพนม อุดรธานี หนองคาย มุกดาหาร มหาสารคาม กาฬสินธุ์ เลย และในภาคใต้ ๔ จังหวัด คือ นราธิวาส ยะลา ปัตตานี สงขลา

          สรุป
       โครงหารหน่วยแพทย์พระราชทาน ซึ่งประกอบด้วยการบำบัดรักษาจากคณะแพทย์พระราชทาน การอบรมหมอหมู่บ้าน เป็นการช่วยแก้ไขปัญหาด้านสุขภาพอนามัยของราษฎรที่อยู่ในพื้นที่ห่างไกลและมีปัญหาอุปสรรคที่ระบบปกติยากจะดูแลได้ทั่วถึง โดยเฉพาะอย่างยิ่งราษฎรส่วนใหญ่มีฐานะยากจนและขาดความรู้ในการดูแลรักษาตนเอง การมีคณะแพทย์พระราชทานออกไปบำบัดรักษาผู้ป่วย จะทำให้ราษฎรมีโอกาสได้รับการรักษาอย่างถูกต้องและไม่ต้องเสียทุนทรัพย์ และสำหรับการอบรมหมอหมู่บ้านนั้น จะช่วยให้ราษฎรมีความรู้เกี่ยวกับการป้องกัน รู้วิธีปัจจุบันพยาบาล และรู้จักวิธีติดต่อกับหน่วยราชการในกรณีที่เกินขีดความสามารถที่จะดูแลรักษาตนเองได้  อันเป็นการช่วยแก้ปัญหาในระยะยาว อาจกล่าวโดยสรุปได้ว่า โครงการหน่วยแพทย์พระราชทานจะแก้ปัญหาดังนี้
          ๑.  ทางด้านสุขภาพอนามัย  ซึ่งเป็นผลที่ได้รับโดยตรง  จำนวนราษฎรทั้งหมดหรือเกือบทั้งหมดที่ได้รับพระมหากรุณาธิคุณ ในการบำบัดรักษาจากหน่วยแพทย์เคลื่อนที่พระราชทาน จะเป็นชาวชนบทที่ยากจนที่มีอาชีพเป็นเกษตรกร อันเป็นประชาชนส่วนใหญ่ของประเทศ  จากจำนวนตัวเลขที่ปรากฎ ในแต่ละปีจะมีราษฎรที่เจ็บป่วยจากทุกภาคที่ได้รับพระมหากรุณาธิคุณรับไว้เป็นคนไข้ในพระบรมราชานุเคราะห์  ทั้งที่เป็นคนไข้ในโรงพยาบาล และผู้ที่มารับการตรวจ ตลอดถึงการที่หน่วยแพทย์เคลื่อนที่ตามเสด็จไปตามหมู่บ้านต่างๆ มีจำนวนมากมายนับหมื่นนับแสนคน
          ๒.  ทางด้านเศรษฐกิจ  การที่ราษฎรที่เจ็บป่วยจะเป็นปัญหาในการประกอบอาชีพของราษฎร ซึ่งส่วนใหญ่เป็นเกษตรกรที่จะต้องใช้กำลังกายในการทำงาน ดังนั้น เมื่อได้รับการบำบัดรักษาให้มีสุขภาพพลานามัยที่ดีแล้ว  เขาเหล่านั้นก็สามารถมีพลังร่างกายที่จะต่อสู้กับงานหนักในการประกอบอาชีพได้ ซึ่งจะยังผลให้เศรษฐกิจส่วนรวมของสังคมดีขึ้นอย่างแน่นอน
          ๓.  ทางด้านสังคมจิตวิทยา  เป็นผลประการหนึ่งที่จะได้รับ ในเมื่อราษฎรผู้เจ็บป่วยได้รับการช่วยเหลือให้เขาพ้นจากความทุกข์ทรมานจากการเจ็บป่วย  ก็จะทำให้เกิดความสุขจากการที่ร่างกายแข็งแรง ไม่มีโรคภัย  หรือผู้ที่มีทุพพลภาพิการก็ได้รับการแก้ไขจนสามารถเข้าสังคมกับคนทั่วไปได้  เมื่อสุขภาพร่างกายดีก็ย่อมทำให้มีสุขภาพจิตที่ดีไปด้วย  การที่ประชาชนมีสุขภาพดีทั้งกายและใจ ก็จะมีผลให้ภาวะความเป็นอยู่ของเขาเหล่านั้นดีขึ้น และส่งผลให้สังคมอันอาจหมายถึงการอยู่ร่วมกัน การกระทำกิจกรรมบางอย่างด้วยกัน และอื่นๆ บังเกิดผลดีต่อไป