1.
มีต่อมขับเกลือ
(salt
gland)
ซึ่งทำหน้าที่ควบคุมระดับความเข้มข้นของเกลือในพืช
พบอยู่ทั่วไปในส่วนของใบ เช่น สบเล็บมือนาง แสม
ลำพู ลำแพน และเหงือกปลาหมอ
2. เซลล์ผิวใบ
มีผนังหนาเป็นแผ่นมันและมีปากใบ
(stomata)
ที่ผิวใบด้านล่าง
มีหน้าที่สำคัญสำหรับป้องกันการระเหยของน้ำจากส่วนของใบ
3. ใบมีลักษณะอวบน้ำ
(succulent leaves)
โดยเฉพาะพวกไม้โกงกาง ลำพู ลำแพน
จะเห็นได้ชัดกว่าไม้อื่น
ใบอวบน้ำเหล่านนี้มีหน้าที่ช่วยเก็บรักษาปริมาณน้ำ
4. ระบบรากที่แผ่กว้างและโผล่พ้นระดับผิวดิน
มีหน้าที่ช่วยยึดและค้ำจุนลำต้นให้ตั้งอยู่ในดินเลนได้
เรียกว่า รากค้ำจุน เช่นรากของไม้โกงกาง
เหงือกปลาหมอ
หรือรากค้ำจุนที่เป็นพูพอนของไม้โปรงและไม้ตะบูน
และช่วยรับก๊าซออกซิเจนจากบรรยากาศโดยตรง
เพื่อใช้ในขบวนการเผาผลาญอาหารของพืช เรียกว่า
รากหายใจ เช่น รากของไม้แสม ลำพู ลำแพน
หรือรากที่มีลักษณะคล้ายเข่าของต้นพังกา หัวสุม
โปรงและฝาด นอกจากนี้
รากของไม้โกงกางและแสมที่เจริญเติบโตไม่ถึงพื้นดินที่เรียกว่า
รากอากาศ ก็ช่วยในการหายใจของพืชด้วย |