กูดดอย
Blechnum orientale L.,
BLECHNACEAE
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
: เฟิร์น
ลำต้นตั้ง
อาจสูงได้มากกว่า 50 ซม.
ลำต้นมีเกล็ดรูปแถบ
สีน้ำตาล กว้างประมาณ 2
มม. ยาวประมาณ 2 ซม.
ปลายเกล็ดเรียวยาวเป็นหาง
ใบประกอบแบบขนนกปลายคี่
รูปขอบขนาน กว้าง 45-60 ซม.
ยาวประมาณ 1.2 ม.
ก้านใบสีน้ำตาลอ่อนหรือน้ำตาลแดงเมื่อใบยังอ่อน
มีร่องตามยาว
อาจยาวได้ถึง 60 ซม.
โคนมีเกล็ดหนาแน่น
ตามก้านใบมีใบที่ลดขนาดรูปร่างคล้ายติ่งหูอยู่ทั่วไป
ใบย่อยมีจำนวนมาก
เรียงตัวเฉียงกับแกนกลางใบประกอบ
ห่างกัน 2-3 ซม.
รูปแถบหรือรูปขอบขนาน
กว้าง 1.2-2 ซม. ยาวประมาณ 30
ซม. ปลายเรียวยาวเป็นหาง
โคนมนหรือกึ่งตัด
ขอบเรียบ
เส้นใบแยกสาขาเป็นคู่ใกล้เส้นกลางใบย่อย
เห็นได้ชัดเจนทั้ง 2
ด้าน แผ่นใบเหนียว เรียบ
ใบย่อยไม่มีก้าน กลุ่มอับสปอร์เป็นแถบแคบๆ
ทาบตลอดความยาวของเส้นกลางใบย่อย
บางครั้งพบกลุ่มอับสปอร์กว้างมากกว่า
1 มม.
เยื่อคลุมกลุ่มอับสปอร์แคบ
มักเปิดออกก่อนที่อับสปอร์จะแก่
ถิ่นกำเนิด : -
การกระจายพันธุ์ :
เขตศูนย์สูตรของทวีปเอเชีย
ออสเตรเลีย
หมู่เกาะในมหาสมุทรแปซิฟิก
และญี่ปุ่น
การกระจายพันธุ์ในประเทศไทย
: ทั่วทุกภาค
สภาพนิเวศน์ :
ขึ้นตามไหล่เขาที่ได้รับแสงเต็มที่
หรือริมลำธารในที่ค่อนข้างร่ม
บนพื้นที่ระดับต่ำถึงที่สูงจากระดับน้ำทะเลประมาณ
1,600 ม.
เวลาออกดอก : -
เวลาออกผล : -
การขยายพันธุ์ : -
ความเกี่ยวข้องกับประเพณี
วัฒนธรรม ความเชื่อ ฯลฯ :
-
อ้างอิง : 1)
ราชบัณฑิตยสถาน. 2538. อนุกรมวิธานพืช
อักษร ก. กรุงเทพมหานคร:
เพื่อนพิมพ์.