กะตังกะติ้ว
Willughbeia edulis
Roxb., APOCYNACEAE
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
: ไม้พุ่มกึ่งไม้เถา
ทอดเอนเกาะเกี่ยวต้นไม้อื่นโดยมีมือเกาะ
เปลือกลำต้นหรือเถาเรียบ
เกลี้ยง สีน้ำตาลเข้ม
ทุกส่วนมียางขาวข้นหรือเหลืองอ่อนๆ
ใบเดี่ยวเรียงตรงข้ามสลับตั้งฉาก
รูปรีแกมรูปขอบขนาน
กว้าง 2.5-4 ซม. ยาว 7-10 ซม.
ปลายมนเป็นติ่งแหลมสั้น
โคนมนหรือสอบ
แผ่นใบหนาเป็นมัน
ด้านบนสีเขียวเข้ม
ด้านล่างสีเขียวอ่อน
เส้นแขนงใบถี่และเกือบขนานกัน
มีข้างละ15-20 เส้น
ระหว่างเส้นแขนงใบมีเส้นแขนงใบสั้นๆ
แทรกกลาง
จึงทำให้ดูเหมือนเส้นแขนงใบถี่มากขึ้น
เส้นเหล่านี้เห็นได้ชัดทางด้านล่าง
ก้านใบเกลี้ยง
ยาวไม่เกิน 1 ซม. ช่อดอกสั้น
ออกตามง่ามใบและปลายกิ่ง
ช่อหนึ่งๆ มีน้อยดอก
ดอกสีขาวหรือชมพูเรื่อๆ
เมื่อบานเต็มที่กว้างประมาณ
2.5 ซม. กลีบเลี้ยงเล็กมี 5
กลีบ
ปลายกลีบมนและมีขนครุยตามขอบ
กลีบดอกรูปทรงแจกัน
ปลายบานออกแยกเป็น 5 แฉก
แต่ละแฉกเรียวแหลม
ภายในหลอดด้านในมีขนประปราย
ด้านนอกเกลี้ยง
เกสรเพศผู้ติดอยู่ที่โคนหลอดกลีบดอกด้านใน
รังไข่เล็ก กลม
มีช่องเดียว
มีออวุลจำนวนมาก ผลกลมหรือค่อนข้างกลม
เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ
4.5 ซม. เปลือกนอกหนา แข็ง
เป็นมัน
ภายในมีเยื่อนุ่มๆ
สีเหลืองอ่อนซึ่งหุ้มเมล็ดอยู่
ผลแก่จัดสีเหลือง
ถิ่นกำเนิด : -
การกระจายพันธุ์ :
อินเดีย(อัสสัม)
บังคลาเทศ พม่า กัมพูชา
ลาว เวียดนาม
ภูมิภาคมาเลเซีย
การกระจายพันธุ์ในประเทศไทย
: ศรีสะเกษ,กาญจนบุรี,
สระบุรี, ปราจีนบุรี,
ชลบุรี, ระยอง, จันทบุรี,
ตราด, นครศรีธรรมราช,
สตูล, สงขลา
สภาพนิเวศน์ :
ป่าดิบสูงจากระดับน้ำทะเลถึง
900 เมตร
เวลาออกดอก : -
เวลาออกผล : -
การขยายพันธุ์ : -
ความเกี่ยวข้องกับประเพณี
วัฒนธรรม ความเชื่อ ฯลฯ :
-
อ้างอิง : 1)
ราชบัณฑิตยสถาน. 2538. อนุกรมวิธานพืช
อักษร ก. กรุงเทพมหานคร:
เพื่อนพิมพ์.
2) Santisuk, T. and Larsen, K., eds. 1999. Flora of Thailand (Vol.7:
1). Bangkok. Diamond Printing.