|
สัก
ชื่อวิทยาศาสตร์
: Tectona
grandis L.f.
Miq.
วงศ์ :
Labiatae
ชื่อสามัญ
: Teak
ชื่ออื่น :
เคาะเยียโอ (ละว้า-เชียงใหม่); ปายี้
(กะเหรี่ยง-กาญจนบุรี); ปีฮี, ปีฮือ, เป้อยี
(กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน); สัก (ทั่วไป); เส่บายี้
(กะเหรี่ยง-กำแพงเพชร)
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ :
ไม้ผลัดใบสูงตั้งแต่
20
เมตรขึ้นไป ลำต้นเปลาตรง โคนเป็นพูพอนต่ำ ๆ
เรือนยอดเป็นพุ่มทรงกลมค่อนข้างทึบ เปลือกสีเทา
เรียบหรือแตกเป็นร่องตื้นตามความยาวลำต้น
เปลือกในสีเขียวอ่อน ใบ
เดี่ยว เรียบตรงข้าม ปลายแหลม โคนมน ยาว
25-40
เซนติเมตร กว้าง
20-30
เซนติเมตร ใบต้นอ่อนจะใหญ่กว่านี้มาก
ด้านล่างสีเขียวเข้ม ด้านบนสีอ่อนกว่า ผิวใบมีขนสากมือ
มีต่อมเล็ก ๆ สีแดง ขยี้ใบจะมีสีแดงเหมือนเลือด ดอก
ขนาดเล็ก สีขาวนวล
ออกเป็นช่อตามปลายกิ่ง ผล
แห้งค่อนข้างกลม เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ
2
เซนติเมตร เปลือกแข็ง เมล็ด
มี
1-3
เมล็ด
ไม้สัก
มีถิ่นกำเนิดอยู่ในตอนใต้ของประเทศอินเดีย พม่า ไทย
ลาว (ส่วนที่ติดภาคเหนือของไทย)และอินโดนีเซีย
สำหรับประเทศไทยนั้น ไม้สักจะขึ้นอยู่เป็นส่วนใหญ่
ในป่าเบญจพรรณทาง ภาคเหนือ
และบางส่วนของภาคกลางและเชียงราย ลำปาง พะเยา แพร่
น่าน ตาก สุโขทัย กำแพงเพชร นครสวรรค์ อุทัยธานี
และกาญจนบุรี
ออกดอกและเป็นผลเดือนมิถุนายน
–
ตุลาคม
ประโยชน์ :
เนื้อไม้
มีลายสวยงาม แข็งแรง ทนทาน
เลื่อยผ่าไสกบตบแต่งและชักเงาได้ง่าย และดีมาก
ใช้ในการก่อสร้างเครื่องเรือน ปลวก มอด
ไม่ชอบทำลายเพราะมีสารพวกเตคโตคริโนน
|
