|
สิรินธรวัลลี
ชื่อวิทยาศาสตร์
:
Bauhinia sirindhorniae
K. & S.S. Larsen
วงศ์ :
Leguminosae -
Caesalpinioideae
ชื่อสามัญ
:
ชื่ออื่น :
สามสิบสองประดง (หนองคาย); สิรินธรวัลลี
(กรุงเทพมหานคร)
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ :
ไม้เลื้อยมีมือเกาะลำต้นทอดยาวได้ 10-20 เมตร กิ่งอ่อน
และช่อดอกมีขนสีน้ำตาลแดงปกคลุมหนาแน่น กิ่งแก่เกลี้ยง
ใบ เดี่ยวรูปไข่
ปลายใบแหลมหรือหยักเว้าเล็กน้อยหรือแยกผ่าลึกถึงฐานใบ
ช่อดอกเป็นกระจุกซ้อนกันแน่น ดอก มีจำนวนมาก
กลีบเลี้ยงคล้ายห่อกาบ มีแยกเป็นแฉกตามยาว 1-2 แฉก
กลีบดอก 5 กลีบ สีเหลืองหรือส้มแดง ผล
เป็นฝักแก่แล้วแตก เมล็ดแบน
พืชถิ่นเดียวของไทย
พบบริเวณภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน
ออกดอกและติดผลประมารเดือน มิถุนายน - กันยายน
ประโยชน์ :
ปลูกเป็นไม้ประดับ
เป็นยาสมุนไพร นำมาตากแห้งแล้วต้มแก้ปวดตามข้อ
ตามเส้นเอ็น ถ้านำดอกมาตากแห้ง
ปนกับน้ำใช้ทารักษาฝีหนอง ใช้บำรุงรักษาระบบประสาท
สมองและการไหลเวียนของโลหิตในร่างกาย
ป้องกันโรคความดันและโรคเบาหวานถ้าเข้ากับสมุนไพรตัวอื่น
ข้อมุลเพิ่มเติม
|
