เกาลัด
ชื่อพื้นเมือง
: เกาลัด (กรุงเทพมหานคร),
เท็งท้อ (จีน),
หงอนไก่ใบใหญ่ (ภาคใต้)
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Sterculia
monosperma Vent.
ชื่อวงศ์ : STERCULIACEAE
ชื่อสามัญ : -
ลักษณะ : ไม้ต้น
สูง 4-30 ม.
เรือนยอดเป็นพุ่มโปร่ง
เปลือกเรียบหรืออาจแตกเป็นร่องเล็กๆ
ไปตามยาว ใบเดี่ยว
เรียงเวียนกันบริเวณใกล้ๆ
ปลายกิ่ง
รูปรีถึงรูปขอบขนาน
โคนมนหรือหยักเว้าเล็กน้อย
ปลายมนสอบแคบกว่าทางโคนใบ
ขอบเรียบหรือเป็นคลื่นเล็กน้อย
แผ่นใบหนา เกลี้ยง ช่อดอกแบบช่อแยกแขนง
ออกตามปลายกิ่งและเหนือรอยแผลใบใกล้ปลายกิ่ง
ห้อยลง มีช่อแขนงมาก
ดอกเล็ก สีชมพูอมเขียว
กลิ่นหอมอ่อนๆ ผลออกรวมกันเป็นกลุ่ม
แต่ละกลุ่มย่อยมักมี 2
ผล ผลสีแดงหรือสีแสด
รูปมนหรือค่อนข้างกลม
เปลือกแข็ง
มีขนนุ่มคล้ายกำมะหยี่
ปลายผลมักเป็นจะงอยโค้งเล็กน้อย
ผลแก่จะแตกออกตามรอยประสานด้านข้าง
เมล็ดสีน้ำตาล
แต่ละผลมี 1-2 เมล็ด
ประโยชน์ :
ปลูกเพื่อกินเมล็ดแต่รสชาติไม่อร่อยเหมือนเมล็ดเกาลัดจีน
(Castanea mollissima Blume)
และปลูกเป็นไม้ประดับตามสวน
โทษ : -