กะหนานปลิง
ชื่อพื้นเมือง
: กะหนานปลิง หูควาย (ประจวบคีรีขันธ์),
ชะต่อละ (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน),
ตองเต๊า ปอเต๊า (ภาคเหนือ),
เต้าแมว (เชียงใหม่),
ปอหูช้าง สนานดง
สากกะเท้า (อุตรดิตถ์),
สลักกะพาด (สระบุรี)
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Pterospermum
acerifolium Willd.
ชื่อวงศ์ : STERCULIACEAE
ชื่อสามัญ : -
ลักษณะ :
ไม้ต้นขนาดกลางถึงขนาดใหญ่
สูง 18-25 ม.
เปลือกสีเทาหรือน้ำตาลอ่อน
ค่อนข้างเรียบ ใบเดี่ยว
เรียงสลับ
รูปทรงไม่แน่นอน
ส่วนใหญ่รูปไข่หรือรูปรี
ค่อนข้างกว้างจนเกือบเป็นแผ่นกลม
ปลายแหลม
โคนเว้าลึกคล้ายรูปหัวใจ
หรือก้านใบติดกับแผ่นใบล้ำจากโคนใบ
ใบของต้นกล้ามีขนาดใหญ่มาก
แผ่นใบด้านบนสีเขียวเข้มเป็นมัน
ค่อนข้างเกลี้ยง
ด้านล่างมีขนสีเทาเป็นกระจุกหนาแน่น
และมีเส้นร่างแหปรากฎชัด
ดอกออกเดี่ยวๆ
ตามง่ามใบ กลีบเลี้ยง 5
กลีบ กลีบดอก 5 กลีบ
สีขาวอมเหลือง
เกสรเพศผู้สมบูรณ์ 15 อัน
แยกออกเป็น 5 มัด มัดละ 3
อัน
เกสรเพศผู้ไม่สมบูรณ์ 5
อัน
เรียงสลับกับมัดเกสรเพศผู้ที่สมบูรณ์
รังไข่สั้น
รูปทรงกระบอกห้าเหลี่ยม
ผลรูปทรงกระบอกห้าเหลี่ยม
กว้าง 5-7 ซม. ยาว 14-20 ซม.
ปลายแหลมมน
โคนผลคอดเรียวเป็นก้านทรงกระบอกแคบๆ
ผลแก่แตกออกเป็น 5
เสี่ยง เมล็ดมีจำนวนมาก
รูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า
ด้านบนเป็นปีกบางยาว
สีชา
ประโยชน์ :
ในอินเดียภาคเหนือใช้ดอกเป็นยาฆ่าแมลง
และบางครั้งใช้ดอกเป็นอาหาร
เนื้อไม้สดสีชมพูเรื่อๆ
แล้วเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล
โทษ : -