กูดหิน
Nephrolepis falcata
(Cav.) C. Chr., OLEANDRACEAE
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
: เฟิร์น
เหง้าสั้น
ตั้งตรงหรือเกือบตรง
มีรากแข็งจำนวนมาก
และมีไหลแตกสาขาจากซอกใบ
เหง้ามีเกล็ดบางๆ
ขอบสีน้ำตาลอ่อน
ตอนกลางมีสีเข้มเกือบดำ
เกล็ดกว้างประมาณ 1 มม.
ยาวประมาณ 3 มม. ปลายแหลม
โคนเรียว ใบประกอบแบบขนนกปลายคี่
ออกรวมกันเป็นกระจุก
รูปขอบขนาน กว้างประมาณ
15 ซม. ยาวประมาณ 80 ซม.
ก้านใบสีน้ำตาลอ่อน
ยาวประมาณ 20 ซม.
โคนมีเกล็ด
ใบย่อยมีได้ถึง 50 คู่
รูปเคียว กว้างประมาณ 1.3
ซม. ยาวประมาณ 8 ซม.
คู่กลางๆ ใหญ่ที่สุด
โคนของใบย่อยทางด้านใกล้ยอดมีติ่งหู
โคนใบด้านตรงกันข้ามมน
ขอบหยักมน แผ่นใบบาง
เรียบ
เส้นใบแยกสาขาเป็นคู่
เห็นได้ชัดเจนทางด้านล่าง
กลุ่มอับสปอร์รูปกลม
เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ
8 มม.
ถิ่นกำเนิด : -
การกระจายพันธุ์ :
ภูมิภาคอินโดจีน
มาเลเซีย
และอินโดนีเซีย
การกระจายพันธุ์ในประเทศไทย
: ทั่วทุกภาค
สภาพนิเวศน์ :
ขึ้นบนก้อนหินในป่าดิบแล้งและป่าดิบเขา
บนพื้นที่ระดับต่ำจนถึงที่สูงจากระดับน้ำทะเลประมาณ
1,200 ม.
เวลาออกดอก : -
เวลาออกผล : -
การขยายพันธุ์ : -
ความเกี่ยวข้องกับประเพณี
วัฒนธรรม ความเชื่อ ฯลฯ :
-
อ้างอิง : 1)
ราชบัณฑิตยสถาน. 2538. อนุกรมวิธานพืช
อักษร ก. กรุงเทพมหานคร:
เพื่อนพิมพ์.