กระเบากลัก
ชื่อพื้นเมือง :
กระเบากลัก (สระบุรี),
กระเบาลิง (ภาคกลาง),
กระเบียน ขี้มอด (จันทบุรี),
กระเบาซาวา (เขมร-จันทบุรี),
กระเบาพนม (เขมร-สุรินทร์),
กระเรียน (ชลบุรี),
จ๊าเมี่ยง (สระบุรี, แพร่),
คมขวาน (ประจวบคีรีขันธ์),
ดูกช้าง (กระบี่), บักกราย
พะโลลูตุ้ม (มลายู-ปัตตานี),
หัวค่าง (ประจวบคีรีขันธ์,
สุราษฎร์ธานี)
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Hydnocarpus
ilicifolia King
ชื่อวงศ์ : FLACOURTIACEAE
ชื่อสามัญ : -
ลักษณะ : ไม้ต้นขนาดกลาง
สูง 15-20 ม.
ลำต้นค่อนข้างเปลา ใบเดี่ยว
เรียงสลับ
รูปขอบขนานหรือรูปใบหอก
ปลายสอบเรียวหรือค่อนข้างเรียวแหลม
โคนสอบหรือมน
ขอบจักฟันเลื่อยห่างๆ
ค่อนไปทางปลายใบ ดอกแยกเพศ
อยู่ต่างต้น
ออกเป็นช่อกระจุกสั้นตามง่ามใบช่อละ
2-10 ดอก กลีบเลี้ยง 4 กลีบ
ค่อนข้างกลม กลีบดอก 4
กลีบ
สีขาวหรือเหลืองอมเขียว
รูปขอบขนาน ปลายตัด
ยาวไล่เลี่ยกับกลีบเลี้ยง
มีขนที่ปลายกลีบ
ดอกเพศผู้มีเกสรเพศผู้
14-20 อัน รังไข่รูปไข่
มีขนสีน้ำตาลแดง
ยอดเกสรเพศเมียแยกเป็น 4
แฉก ผลกลม
เส้นผ่านศูนย์กลาง 4-8 ซม.
เปลือกแข็ง ผิวเรียบ
มีขนนุ่มเหมือนกำมะหยี่สีน้ำตาลแดงหรือน้ำตาลดำ
มี 10-15 เมล็ด เมล็ดอัดกันแน่น
รูปไข่
ประโยชน์ : -
โทษ : -