กัญชา
ชื่อพื้นเมือง :
กัญชา กัญชาจีน (ทั่วไป),
คุนเช้า (จีน), ปาง (เงี้ยว-แม่ฮ่องสอน),
ยานอ (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน)
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Cannabis
sativa L.
ชื่อวงศ์ : CANNABIDACEAE
ชื่อสามัญ : Hemp, Indian Hemp,
Ganja, Kif, Weed, Grass, Pot
ลักษณะ : ไม้ล้มลุกปีเดียว
ลำต้นตั้งตรง สูง 0.9-1.5 ซม.
ไม่ค่อยแตกสาขา ใบเดี่ยว
รูปฝ่ามือ เรียงสลับ
ขอบใบเว้าลึกจนถึงจุดโคนใบเป็น
5-7 แฉก โคนและปลายสอบ
ขอบจักฟันเลื่อย ดอกแยกเพศ
อยู่ต่างต้น
ออกเป็นช่อตามง่ามใบและปลายยอด
ช่อดอกและใบของต้นเพศผู้จัดเรียงตัวกันห่างๆ
ต่างจากต้นเพศเมียที่เรียงชิดกัน
ดอกเล็ก ผลแห้งเมล็ดล่อน
เล็ก เรียบ สีน้ำตาล
ประโยชน์ :
เส้นใยนำไปทอผ้าหรือทอกระสอบได้
เมล็ดให้น้ำมันชักแห้ง
ปัจจุบันนำกัญชามาใช้ลดความดันในนัยน์ตาของคนที่เป็นต้อหิน
(glaucoma)
แต่ผลที่ได้ไม่ชัดเจนยังต้องรอการพิสูจน์อยู่
นอกจากนี้ยังนำสารสำคัญในเรซินมาใช้ระงับการอาเจียนที่เกิดขึ้นในคนที่เป็นโรคมะเร็งซึ่งได้รับการรักษาโดยวิธีเคมีบำบัด
(chemotherapy)
โทษ :
ยอดของต้นเพศเมียที่กำลังออกดอกเรียก
กะหลี่กัญชา
เมื่อตากให้แห้งแล้วนิยมนำมาใช้สูบ
กะหลี่กัญชาให้เรซินซึ่งเป็นยาเสพย์ติด
ผู้ที่เมากัญชาจะมีอาการเกิดขึ้นต่างๆ
กัน
ขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อม
อาจมีอารมณ์สนุกหรือโศกเศร้าก็ได้
มีความรู้สึกเลอะเลือนในเรื่องเวลา
บางคนมีอาการก้าวร้าว
แต่บางคนมีความหวาดกลัว
ความคิดสับสนและเกิดอารมณ์เคลิ้มฝัน
ฤทธิ์ของกัญชาอยู่ในร่างกายได้นาน
3-5 ชั่วโมง
หลังจากนี้ผู้เสพจะมีอาการเซื่องซึมและหิวกระหาย
เมื่อสร่างเมาแล้วนิยมกินของหวาน
ผู้ที่สูบเป็นประจำมักสมองเสื่อมและเป็นโรคเกี่ยวกับทางเดินหายใจ