กระไดลิง
Bauhinia scandens L.
var. horsfieldii
(Miq.) K. et S.S. Larsen, LEGUMINOSAE-CAESALPINIOIDEAE
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
: ไม้เถาเนื้อแข็งขนาดใหญ่
มีมือเกาะ
ขึ้นพาดพันตามเรือนยอดของต้นไม้ไปได้ไกล
เถาแก่แข็ง เหนียว แบน
โค้งไปมาเป็นลอนสม่ำเสมอลักษณะเป็นขั้นๆ
คล้ายบันได
จึงเรียกกันว่า "กระไดลิง"
กิ่งอ่อนมีขนประปราย
กิ่งแก่เกลี้ยง ใบเดี่ยว
เรียงสลับ
รูปไข่หรือรูปพัด กว้าง
5-12 ซม. ยาว 6-11 ซม.
ปลายแหลมหรือเว้ามากหรือน้อย
ใบที่ส่วนปลายเว้าลึกลงมาค่อนใบแผ่นใบมีลักษณะเป็น
2 แฉก โคนใบกว้าง
มักเว้าเล็กน้อยที่รอยต่อก้านใบเป็นรูปคล้ายหัวใจ
เส้นใบออกจากโคนใบ 5-7
เส้น
แผ่นใบด้านบนเกลี้ยงเป็นมัน
ด้านล่างมีขนประปรายหรือเกลี้ยง
ก้านใบยาว 1.5-5 ซม.
หูใบเล็กมาก
เป็นติ่งยาว ร่วงง่าย ช่อดอกแบบช่อแยกแขนง
ยาว 12-25 ซม.
ออกที่ปลายกิ่ง
มีขนประปราย
แตกแขนงน้อย
แต่ละแขนงมีดอกเล็กจำนวนมาก
กลีบเลี้ยง 5 กลีบ
ติดกันคล้ายรูปถ้วย
กลีบดอก 5 กลีบ
สีขาวอมเหลือง แยกกัน
คล้ายรูปพัด
ก้านกลีบดอกสั้น
เกสรเพศผู้สมบูรณ์ 3 อัน
เกสรเพศผู้ไม่สมบูรณ์ 2
อัน ขนาดเล็กกว่า
รังไข่ก้านสั้น ฝักแบน
รูปรีหรือรูปไข่แกมรี
กว้าง 1.5-2 ซม. ยาว 3-4 ซม
ฝักแก่สีน้ำตาลแดง
ปลายมน มีติ่งแหลมสั้นๆ
ถิ่นกำเนิด : -
การกระจายพันธุ์ :
อินเดีย
ภูมิภาคอินโดจีน
และอินโดนีเซีย
การกระจายพันธุ์ในประเทศไทย
: ทั่วทุกภาค
เว้นภาคใต้, เลย, ชัยภูมิ,
นครราชสีมา, อยุธยา,
สระบุรี, จันทบุรี,
ชลบุรี, ปราจีนบุรี, ตราด,
กาญจนบุรี,
ประจวบคีรีขันธ์
สภาพนิเวศน์ :
ขึ้นตามป่าดิบแล้งและป่าเบญจพรรณชื้น
เวลาออกดอก : -
เวลาออกผล : -
การขยายพันธุ์ : -
ความเกี่ยวข้องกับประเพณี
วัฒนธรรม ความเชื่อ ฯลฯ :
-
อ้างอิง : 1)
ราชบัณฑิตยสถาน. 2538. อนุกรมวิธานพืช
อักษร ก. กรุงเทพมหานคร:
เพื่อนพิมพ์.
2) Smitinand, T. and Larsen, K., eds. 1984. Flora of Thailand
(Vol.4: 1). Bangkok: TISTR Press.